آهن شکسته, دمپایی پاره آدم کورکچل میخریم
سالها بود در موسم رمضان, رسانه ملی برنامه هاییکه حال و هوای رمضان داشت, پخش میکرد. سیما با مجموعه هایی متفاوت, یکی با فضای طنز, دیگری عبادی و .
ولی رمضان 98 متفاوت است, انگار که تخم افسرگی و تنش روحی و روانی پخش شده است.
فضا اصلا بوی رمضانی ندارد. از طنز هم خبری نسیت!
سه مجموعه برای این ماه تدارک شده, از یاد رفته, برادر جان و دلدار.
هریک نمایشگر زندگی چند خانواده , هر خانواده درگیر مشکلی جدّی و خانمان برانداز!
کلاً فضا, فضایی مایوس کننده و پُر از بدبختی است(البته در مواردی با حاشیه هایی پر رنگتر از متن از بی دینی و بی عفتی).
البته برادران رایت آخر سر هواپیما را در فرودگاه عاقبت بخیری می نشانند!
ولی به چه قیمتی؟ بعد از لت و پار کردن روح روان بیننده روزه دار ایرانی در طی 20 و چند جلسه اول؟
انگار اصحاب ت دهه 80 که در دهه 90 به اقتصاد آمدند(بعداز تخریب زیرساختای ت و اقتصاد), حال صدا و سیما را هم تصرف کرده اند و فضای یاس از فضای جمهوری اسلامی را به اینجا هم کشانده اند؟
انگار اشرار خبیث, حکومت در سایه( و امروزه حتی در آفتاب) خود را به همه ارکان کشور تسری داده اند در عین اینکه ندای نحس کمبود اختیار را نیز سر می دهند!
***
رفیقی میگفت اونا, میگن اگه مردم, فیلمای تلویزیون ایرانُ ببینن, 60 درصدر به هدفمون میرسیم, اگه ماهواره رو بخانم بهتر, ولی این 60 بهتره چون از پول خودشونه!
*****************
به نظر من فقط یه بلندگوی مطرح توی کشور وجود داره که دم از امید سر مده که از رهبریه, در مقابل, ده ها بلندگوی ناشر ناامیدی با عناوینی مث فراکسیون امید, ن امید, نرای امید, تعمیر کاران میز و صندلی امید, خرید ضایعات به بالاترین قیمت امید و .
*********
به نظرم باز اینکه آدمی که بصیرت نداشته باشه همون به درد نمکی و ضایعاتی میخوره!
درباره این سایت